Gülmek İçin Bahaneler!..

Halepli Abdürrahim Efendi uzun entarisi ile dolaşır, altına don giymezmiş.
Bir gün Halep çarşısında dolanırken şiddetli bir rüzgâr çıkmış.. Entari
havalanmış Halepli Abdürrahim Efendi`nin açıkta kalan kısmını herkes görmüş.
Esnaf kendi arasında homurdanmış, bu uygunsuz durumu Kadı'ya kadar duyurmuş  lar.
Kadı da Abdürrahim Efendi'yi adaba mugayir
davranışlarından dolayı yargılamak üzere mahkemeye çağırmış.
Dava görülmeye başlamış.
Kadı kimlik tespiti yaparken sormuş:

-“Evli misin?”

-“Evliyim. Dört karım, dört de cariyem var.”

-“Kaç çocuğun var?”

-“Dur hele Kadı efendi düşüneyim?”
Halepli Abdürrahim Efendi başlamış düşünmeye, düşünürken de parmak hesabı yapmaya.
-“Birinci karıdan altı çocuk. İkinciden dört çocuk. Üçüncüden iki kızım var  ellerinden öper. On iki etti."

-"Başka?"

-" Küçük karıdan da üç çocuk. Cariye kullarından ikişer çocuk daha. “

Bizim ki sadece sayı söylüyor. Hesabı Kadı yapıyor.
-“On dokuz etti."

-" Başka? “

 
-“Başka yok Kadı efendi. Hanımlardan üçü hamile. Cariye kullarından da ikisi
yüklü. Yani beş çocuk daha yolda. Sayen de Kadı efendi.”
Halep Kadısı bu ifade üzerine biraz düşünmüş.

 Uzun, kır sakallarını karıştırmış.
Karşısında boynu bükük duran Abdürrahim Efendi`ye uzun uzun baktıktan sonra :

-“Yaz kâtip”

Hükmünü açıklamış:

 Halep`de mukim, Abdülmecit`ten olma
Razıya`dan doğma Abdürrahim Efendi`nin don giymeye fırsat bulamadığından
beraatine.”