Gülmek İçin Bahaneler!...

Belli bir yaştan sonra Afacan merakından sormaya başlamış:

-      “Anne, ben nereden çıktım?”

Anne bakmış olacak gibi değil, duvarda ki soba deliğini gösterip, işte ora dan demiş. 

Artık bizim afacan öğrendi ya, eve her gelip gidene, duvardaki soba deliğini gösterip ben oradan çıktım, ben o delikten çıktım, demeye.

Anne, baba bakmış olacak gibi değil. 

Şuna bir çare bulalım, çok ayıp oluyor el aleme demişler. 

Baba:

- "Merak etme hanım, hafta sonu ben orasını alçı ile bir güzel kapatırım. Böylece oğlan da unutur gider."

Dedikleri gibi bunlar hafta sonu alçıyı hazırlayıp kolları sıvamışlar. 

Kadın daha iri yarı olduğundan kocasını omuzlarına alıp işe koyulmuşlar. 

Tam o esnada kapının zili çalmış. 

Afacan koşup açmış kapıyı ve gelen misafirlere şöyle bir bakmış:

Misafir:

- "Oğlum baban ve annen neredeler?" 

Çocuk:

- "Amca,  Babam, annemin üstüne çıkıp, şu an benim çıktığım deliği kapatıyor."